Resumir cinco décadas de axuda médico-humanitaria non é tarefa sinxela.
Médicos Sen Fronteiras nace en 1971, pero as raíces da nosa organización atopámolas na guerra de Biafra.
En 1967, logo de anos de convulsións, a provincia nixeriana declara unilateralmente a súa independencia, e comeza un conflito brutal. Biafra é asediada polo Exército nixeriano: o bloqueo non tarda en provocar unha gran fame que decima a unha poboación xa debilitada pola seca. Isto ocorre diante dos ollos impotentes do Comité Internacional da Cruz Vermella, que traballa en Biafra e ve como incluso os hospitais son bombardeados. Varios membros do equipo da Cruz Vermella consideran que a organización debería facer máis por denunciar o que está ocorrendo, mais o seu mandato non llelo permite. Entre eles hai médicas e médicos franceses que, de volta ó seu país, deciden romper o silencio e falan coa prensa.
Un dos xornais que recolle as súas denuncias é Tonus, un semanario médico que estaba recrutando persoal médico para crear unha brigada internacional de emerxencia. Profesionais da medicina e do xornalismo deciden pasar das palabras ós feitos e únense baixo unha nova bandeira. Médicos Sen Fronteiras.
A asemblea constituínte celébrase en decembro de 1971 na redacción de Tonus, que anuncia en titulares o nacemento “dunha mobilización de vontades determinadas a derrubar as fronteiras que se alzan entre quen ten a vocación de salvar, de atender, e as vítimas da barbarie humana e os desamaños da natureza”. Aínda en plena Guerra Fría, a nova organización defende unha acción médica independente de intereses xeopolíticos: trátase de acudir ás zonas con poboacións vítimas de emerxencia para prestarlles asistencia médica urxente.
Desde entón, proporcionamos asistencia médico-humanitaria nos principais conflitos e desastres dos últimos 50 anos.